Bugün testesteron yüklü bir meseleyi yazmak istedim. Ecnebilerin petrolhead dedikleri bir insan grubu var en ünlülerinden biri Jay Leno. Otomobil meraklısı yani ama bizdeki tatmini zor, medyatik müteahhit Ağaoğlu gibi parayı koyacak yer bulamayıp, her biri aga plakalı arabalara parayı yatıran araba meraklısı değil. Daha sofistike, otomobilin her şeyiyle uğraşan, mühendisliğini, tarihin bilen, nadide parçaların peşinde koşan insanlar bunlar. Bir çiftliğin arka bahçesinde 30-40 yıldır unutulmuş otomobillere tonla para, yüzlerce saat emek verip yürür hale getiriyorlar.
Sued solisti Brett Anderson'un yıllar önce ''Ben hiç deneyim yaşamamış bir geyim'' gibi saçma sapan bir açıklamasını okumuş ne demek lan bu diye kendi kendime düşünmüştüm. Yıllar içerisinde maddi faktörler sebebiyle ben de kendimi hiç deneyim yaşamamış bir petrolhead gibi hissetmeye başlamış ve Brett Anderson'u daha iyi anlamış bir haldeyken genelde pek yanımda olmayan şans yüzüme güldü ve hiç planda yokken çok iyi şartlarda yeniden bir otomobil sahibi oldum. Normalde bu tip konuları konuşmak bizim ailede ayıplanır, çocukken bizim sokakta bir sürü çocuğun kirden kapkara olmuş ellerinde, üzerinde burunlarından akan sümükleriyle karışmış tereyağ bal olan ekmeklerle sokaklarda oynadığını hatırlarım. Ben acıktığım zaman eve gitmek zorundaydım, bizde sokakta yemek yemek ayıptı, alan var alamayan var. Ne kadar soylu bir ailemiz olduğunu araya sıkıştırdıktan ve büyük ihtimalle beni tanıyan kimsenin bunu okumayacağını varsayarak artık görgüsüzce küçük çaplı da olsa fiili petrolhead olmama vesile olan bu otomobilden bahsedebilirim.
İş yaptığım bir tanıdığım, arkadaşım kendine yeni bir araba aldığı için eski Mazda RX-8' ini çok iyi şartlarla bana sattı. Rasyonel olarak meseleye yaklaştığınızda gerçekten otomobilin savunulacak hiç bir yönü yok. 4 kişi zar zor sığıyor, arkadan itişli, kışın ıslak yolda çok dikkat gerektiriyor, motoru bittiği zaman yenilenemiyor, komple yeni motor almak gerekiyor, tüketim değerleri ve dolayısıyla sera gazı salınımı öyle seviyelerde ki yanlarından geçeceğim bir grup greenpeace gönüllüsünün beni taşlamasından endişeleniyorum.
Bütün bu düşünceler arabanın direksiyonuna oturduğunuzda aklınızdan siliniyor sonra insan kendi kendine, yahu vergisi düşük, bakım masrafı o kadar da pahalı değil diye tedaviye başlıyor.
İnsan çok plan yapmadan ihtiraslarıyla ve arzularıyla yaşamalı Mazda da bu kapsama giriyor. Ben hep öyle yaptım şimdiye kadar ama böyle yaşamak biraz masraflı oluyor çok da borç yaptım onu da belirteyim. Bu yazıyı okuyan birisi bu cümlemi erotik bir yöne çekerse eşşektir. Başka bir konudan bahsediyorum. Ayrıca erotiklikte böyle olursa daha iyi olur bence. Kendine kendine gelin güvey olana yarım altın takar geçerim AHA HAHAH. İnşallah bunları okuduktan sonra kendimden utanmam.
Bitirirken son sözüm arabamın çamurluğuna vurup, çökerten yavşağa. Kimsin bilmiyorum ama öteki tarafta iki elim de yakanda olacak.
Bu yazıya bundan iyi daha ne olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder